Cornelia Sepers-Bos
10-02-1882 Haarlemmermeer – 20-01-1960 Zeist
In zijn boek ‘Vrouwen in het Verzet 1940-1945’ heeft Jan Hof volkomen terecht een hoofdstuk gewijd aan Cornelia Johanna Sepers-Bos, roepnaam Kee (1882-1960). De titel van het hoofdstuk luidt: “De Onvergetelijke Verzetsoma uit Zeist”. Te lezen valt hoe een van oorsprong boerendochter, in 1929 op haar 47e weduwe wordt en alleen de zorg voor haar 9 kinderen krijgt. Ze woont dan in Zeist; als de oorlog uitbreekt is haar adres Van Renesselaan 70, een adres dat in verzetskringen bijna mythische betekenis krijgt.
Als in 1943 haar laatste kind het ouderlijk huis verlaten heeft, vraagt een plaatselijk verzetsman of Kee enige tijd een kamer heeft voor een goede kennis van hem, die moet onderduiken. Die kennis is de LO-leider van Zuid-Holland, Teus van Vliet, verzetsnaam Hugo. Naast Hugo vinden Gerrit Jan van de Waal [zie ook getuigenis Gerrit Jan van de Waal] (een belangrijk verbindingsman van Hugo, verzetsnaam Mees) en (in september 1943) de districtsleider van de LO van de stad Utrecht, Hendrik Das [zie ook getuigenis Hendrik Anthoon Das] bij oma onderdak. De laatste, die maar korte tijd bij oma zou verblijven, is in april 1944 nog steeds bij haar te vinden. Op 11 november wordt hij tijdens een vergadering op zijn onderduikadres benoemd tot provinciaal leider van de LO, als opvolger van Cary Stomp.
Op woensdagavonden komen de districtleiders uit de provincies bij oma bijeen. Oma is van huis uit aan grote gezinnen gewend en regeert het zooitje ongeregeld met stalen vuist in fluwelen handschoen. Zij woont alle vergaderingen bij, niets ontgaat haar maar zij heeft een wacht voor haar lippen.
De dubbele woning aan de Van Renesselaan 70 heeft ogenschijnlijk één nadeel: nummer 72 is gevorderd door de Duitsers ten behoeve van de Kriegsmarine. Tegenover de daar verblijvende manschappen speelt oma de onnozele vrouw, die ze absoluut niet is. Ze brengt, wanneer ze voor haar illegale gasten pannekoeken bakt, ook haar buren er een paar van. Niets zo veilig de plaats waar je vijand je het minst verwacht: in de buurwoning, aan de andere kant van de gemeenschappelijke muur.
Er zijn veel anekdotes over oma bekend: hoe grote hoeveelheden bonkaarten, inlegvellen voor distributiestamkaarten, Ausweisen, ja zelfs wapentuig en een compleet bevolkingsregister van een kleine gemeente in haar huis een veilig onderkomen vonden. Ook haar grote voorliefde voor ‘Zwarte Betten’, een kaartspelletje, waarvoor zij desnoods haar gasten uit hun welverdiende slaap haalde als er niet voldoende deelnemers wakker waren, verdient vermelding.
Kee Sepers overlijdt in 1960, 78 jaar oud. Zij was een geweldige verzetsvrouw.
Getuigenis aangeleverd op 30-09-2017 door Ruurd Das †
De volgende verzetsstrijders die wel in het boek van Jan Hof in het hoofdstuk over Cornelia Sepers-Bos worden vermeld, maar nog niet voorkwamen op het Neerlandsch Verzetsmonument zijn Dirk Bos; p.92, Toos Bos-Sepers; p.93, Dolf Edelman; p.89, Wim Groenendijk; p.85, Nico Kuipers; p.94