Hendrik Anthoon (Henk) Das
18-03-1916 Hellevoetsluis – 01-04-2008 Driebergen
Mijn naam is Ruurd Das. Ik ben vernoemd naar de schuilnaam van mijn vader tijdens WOII. Zijn roepnaam was Henk, maar alle mensen die hem tijdens de oorlog hadden leren kennen noemden hem Ruurd, een Friese naam waarvan hij zelf altijd gezegd heeft niet te weten hoe hij eraan kwam. Hij is overleden in Driebergen waar hij de laatste weken van zijn leven verbleef. Hij woonde in Maarn, samen met mijn moeder, Teuntje Vermeulen; zij was geboren op 26-09-1925 en is op 09-07-2011 overleden in een hospice in IJsselstein. Mijn ouders zouden op 17-06-2008, 60 jaar getrouwd zijn geweest maar door het overlijden van pa hebben ze dat net niet gehaald.
Vanaf april 1942 is hij bij het verzet tegen de Duitsers betrokken geraakt. In maart 1943 moest hij onderduiken, o.m. bij de legendarische Oma uit Zeist (mevrouw Sepers-Bos). Op 11 november 1943 werd hij benoemd tot provinciaal leider van de LO in de provincie Utrecht, een functie die hij, als een van de weinigen onder de provinciale leiders, zou bekleden tot de bevrijding. Vanaf September 1944 was hij tevens leider van de CID in de stad Utrecht. Het zenuwcentrum daarvan was gevestigd aan de Brigittenstraat 20 in Utrecht en was in verzetskringen bekend als het Klooster. Ook is hij enige tijd lid geweest van de staf van de KP in Utrecht. Na de oorlog is hij 22 jaar directeur voor de provincie Utrecht geweest van de Stichting 1940-1945. Dit werk moest hij in 1969 neerleggen vanwege -wat we tegenwoordig zouden noemen- PTSS.
A.G. Das, is mijn vaders broer, mijn oom Anton. Hij is eind 1946 gestorven aan de gevolgen van in de oorlog opgelopen TBC. Hij zat ook in het verzet, was districtleider van de LO in Utrecht en werd op 20-10-1943 t.g.v. de overval in Hoorn op de provinciale Beursvergadering gearresteerd.
In de tijd dat pa het Klooster bestierde had hij de beschikking over een aantal koeriersters onder wie 2 van zijn zussen, Henny en Joke. Mijn moeder, Teuntje Vermeulen koerierde ook, maar of dat voor mijn vader was, weet ik niet. Pa sprak vaak over de oorlog, mede als gevolg van mijn nieuwsgierige vragen en zijn regelmatige overspannenheid; bij ons thuis was de oorlog nooit ver weg. Mijn moeder was veel minder mededeelzaam over haar verzetsdaden, wat dat betreft stond zij een beetje in de schaduw van pa. Toen de oorlog uitbrak was zij 15 jaar. Toen 16 was verloofde ze zich met pa, die 9 jaar ouder was. Aan het einde van de oorlog was zij 19 jaar. Na het overlijden van pa kwam zij eigenlijk pas met verhalen over da avonturen die zij als koerierster had beleefd. Zij verdient een plaats op het Neerlandsch Verzetsmonument.
De verzetsmensen van het eerste uur hadden met elkaar afgesproken dat zij na de oorlog geen onderscheidingen zouden accepteren. Mede daardoor is van hun levensgevaarlijk werk veel onbekend gebleven. Ik ben momenteel bezig te proberen een biografie over mijn vader te doen schrijven. Ik beschik over vrij veel materiaal, maar als er mensen zijn die iets over het verzetsverleden van pa weten, houd ik me van harte aanbevolen. Om het plan voor een biografie handen en voeten te geven wordt volgende week een stichting door mij opgericht genaamd: Stichting Non Obliviscemur, dat is Latijn voor ‘Wij zullen niet vergeten’.
Getuigenis aangeleverd op 24-09-2017 door Ruurd Das †