Johannes Michaël Hendrik van Mierlo
21 oktober 1907 den Helder – 1 oktober 1943 duingebied bij Overveen
Er zijn natuurlijk tal van oorlogsdagboeken bekend geworden in de loop der tijd. Vele dagboeken verschuilen zich in de luwte daarvan die minstens van onschatbare waarde kan zijn voor de nabestaanden zelf. Ook die hoogst persoonlijke erfenis is soms het delen waard waarvan ik niet over het eindoordeel beschik natuurlijk. Het weerhoudt me er in ieder geval niet enkele korte fragmenten te delen met de wereld.
Enkele passages uit mijn babyboek (zie afbeelding):
27 juli 1945. ‘En nu eindelijk kan ik je eens een heleboel dingen vertellen, die gedurende de bezetting niet mogelijk waren.’ Verderop: ‘En toen werd een van onze kennissen, waar Pappie contact mee had gefusilleerd, Jan van Mierlo.’ Iets verder: ‘Pappie had niet graag dat we op No. 90 bleven in verband met de dood van Jan van Mierlo.’
Mijn moeder, Joanna (Jo) Hendrichs, verzetsvrouw, was bepaald geen schrijfster, maar hield vanaf mijn geboorte een babyalbum bij, vermoedelijk mede vanuit de gedachte dat dit er voor mij zou zijn, ook als zij er zelf niet meer was. Het dagboek begint op 23 december 1943 en eindigt op 17 juni 1949. Na de oorlog is er niet al te veel aan toegevoegd, maar op, of vanaf 27 juli 1945 wel 8 pagina’s over de oorlogstijd, waarin mijn moeder ditmaal veel namen noemde. Destijds schreef ze gesluierd over alles wat er gebeurde en noemde uitsluitend voornamen van familieleden en sommige vrienden.
Ik weet dat Jan van Mierlo zeker de Johannes Michaël Hendrik van Mierlo was die op Neerdlandsch Verzetsmonument staat, doordat mijn moeder hem wel noemde. Zij waren beiden in 1907 geboren.
Getuigenis aangeleverd op 30 maart 2021 door Minka Kaszó